Pensioenen, muskusrattenbestrijders en andere exoten
Yoram Bovenkerk, onderhandelaar bij FNV Overheid, vertelt in deze column over het pensioenakkoord van afgelopen juni en het belang van goede cao-afspraken voor mensen met een zwaar beroep.
De zomer loopt weer ten einde. Menig warmterecord is gesneuveld maar een echte hete zomer zoals we dat als vakbondsterm gebruiken is uitgebleven door een in juni gesloten pensioenakkoord. Na jaren onderhandelen en een reeks van acties is het door sociale partners en het kabinet dan toch gelukt om een akkoord te sluiten over een nieuw pensioenstelsel. Veel zaken moeten nog worden uitgewerkt en hopelijk lukt dit zonder al te veel gehakketak zodat deze hete zomer niet overgaat in een nog hetere herfst.
Invasieve exoten
Met het einde van de zomer is ook wel een einde gekomen aan de keurig gesnoeide buxusplanten die onze tuin rijk was. De buxusmot, een zogenoemde invasieve exoot uit Oost-Azië die sinds 2006 de Europese tuinen teistert, schijnt nogal goed te gedijen bij hogere temperaturen. Deze zomer werd hij op zijn wenken bediend en de hongerige rupsen weten wel raad met een mooie buxusplant.
Poten in de klei
Ook binnen het waterbeheer kennen we een exoot die helaas veel meer schade aanricht dan dat we er profijt van hebben. Althans, onze Zuiderburen hadden er tot voor kort tenminste nog profijt van, want daar stond hij nog wel eens op de menukaart als ‘waterkonijn’. De Ondatra zibethicus, beter bekend als de Muskusrat, is een knaagdier uit Noord-Amerika dat hier aan het begin van de twintigste eeuw is geïntroduceerd als jacht- en pelsdier. Zo vraatzuchtig als de rups van de buxusmot, zo ijverig is de Muskusrat als het gaat om het graven van uitgebreide gangenstelsels waardoor de waterveiligheid ernstig in het geding komt. De mensen die het noodzakelijke werk doen om de populatie van de Muskusrat zo laag mogelijk te houden staan letterlijk en figuurlijk met hun poten in de klei.
Aanpassingsvermogen
Hoezeer we er ook last van kunnen hebben is het bewonderenswaardig hoe uitheemse soorten zich kunnen aanpassen aan een totaal andere omgeving en hoe ze zich blijven ontwikkelen om te overleven. In deze tijd, waarin werk en de werkomgeving zo snel veranderen, is het ook voor werknemers een absolute pre om goed aanpassingsvermogen te hebben. En het vermogen om continu te blijven leren en ontwikkelen. Het voor de zomer gesloten pensioenakkoord is doorspekt van maatregelen om dit te faciliteren. Maar ook dit kent zijn grenzen.
Handvatten voor onze cao
Voor mensen die vanaf jonge leeftijd dag in, dag uit met de poten in de klei staan is de koek op een gegeven moment toch echt op. Dan is de rek eruit en dan is het maar goed dat er niet doorgewerkt hoeft te worden totdat men er haast letterlijk bij neervalt. Gelukkig maar dat het pensioenakkoord ook handvatten biedt om in de cao afspraken te maken over eerder stoppen met werken voor mensen met een zwaar beroep. Als sociale partners binnen de sector gaan we de komende tijd met elkaar in gesprek over hoe dat in onze cao een plek kan krijgen.
Yoram Bovenkerk
Bestuurder/onderhandelaar bij FNV Overheid